επιστροφή σε:

  επιλεγμένα άρθρα

 αρχική σελίδα  |  "το εφημεριδάκι"  |  φύλλο 1  |  φύλλο 2  |  φύλλο 3

 

ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΖΩΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ;

ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΩΤΗ - ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ


Η Μπάμπι, ένας θηλυκός γορίλας, ζούσε για χρόνια σ’ έναν ζωολογικό κήπο. Κάποτε αρρώστησε βαριά.
Όλα έδειχναν πως πλησίαζε το τέλος… Οι φύλακες του κήπου άφησαν την πόρτα ανοιχτή για να μπορούν να την επισκέπτονται οι άλλοι γορίλες.
Πράγματι, τα άλλα μέλη της ομάδας την επισκέπτονταν συχνά και την άγγιζαν τρυφερά.
Όταν πέθανε, η πόρτα παρέμεινε ανοιχτή για το τελευταίο αντίο. Ένας ένας οι γορίλες έμπαιναν στο κλουβί της για να την μυρίσουν και να την αγγίξουν για τελευταία φορά. Εκτός από την κόρη της, την Μπάνα: αυτή κουλουριάστηκε δίπλα της, με το κεφάλι πάνω στον ώμο της μάνας της, όπως έκανε όταν ήταν παιδί. Μετά απομακρύνθηκε με απαλά βήματα για να ζήσει τη δική της ζωή…

ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ - Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ


Ο Καίσαρας ήταν ένας παπαγάλος με πλουμιστά φτερά. Ο ιδιοκτήτης του, που γνώριζε ότι οι παπαγάλοι ζουν ομαδικά, φρόντισε να του βρει για παρέα μια πανέμορφη παπαγαλίνα της ίδιας ράτσας. Ο Καίσαρας όμως την αγνοούσε παντελώς. Δύο βδομάδες αργότερα τοποθέτησε δίπλα του ένα κλουβί με μια γριά και ασχημούτσικη παπαγαλίνα, την Αθηνά.
Ο Καίσαρας από την πρώτη στιγμή που την είδε, άρχισε να σκαρφαλώνει με κάθε τρόπο στο κλουβί προκειμένου να φτάσει πιο κοντά στο δικό της.
Έπειτα από λίγες μέρες το «αταίριαστο ζευγάρι» στριμωχνόταν στην ίδια κούνια, φροντίζοντας το ένα το άλλο. Κανείς, λοιπόν δεν παραξενεύτηκε όταν μετά από λίγο καιρό ήρθε στον κόσμο ένα μικρό παπαγαλάκι. Απ’ ότι φαίνεται, η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι το μοναδικό κριτήριο … ούτε για παπαγάλους!

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΡΙΤΗ - ΕΝΑΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΘΗΚΙΝΑ


Μια φορά, σε ένα προστατευμένο χώρο με πιθήκους τοποθέτησαν ένα μηχάνημα αυτόματης πώλησης..
Οι πίθηκοι έμαθαν να ρίχνουν το κέρμα στη σχισμή και να παίρνουν ένα σνακ.. Μπορούσαν να το κάνουν όλοι, εκτός από μία θηλυκιά!
Αυτή «αρνιόταν» και πάντα αστοχούσε, πιέζοντας το κέρμα δίπλα από τη σχισμή ή πετώντας το στον τοίχο. Ίσως ήταν… αργόστροφη, ίσως πάλι «χαϊδευόταν» για να τραβήξει την προσοχή κάποιου αρσενικού.
Έτσι κι έγινε! Ένας αρσενικός πίθηκος που την έβλεπε να προσπαθεί χωρίς επιτυχία, προθυμοποιήθηκε να την βοηθήσει. Της πήρε το κέρμα και το τοποθέτησε ο ίδιος στη σχισμή, αλλά την άφησε να απολαύσει « το κέρασμά του».

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ - ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ


Ήταν, πραγματικά, πολύ περίεργη εικόνα…
Δύο αδέσποτες γάτες πάντα μαζί, με πλεγμένες τις ουρές τους, και η μία να προστατεύεται λίγο!
Μια κυρία που αγαπούσε και τάιζε τις αδέσποτες γάτες, προσπαθούσε να τις πλησιάσει, αλλά μάταια. Οι γάτες ήταν άγριες και εξαφανίζονταν στη στιγμή.
Μια μέρα όμως κατάφερε να τις πιάσει, με σκοπό να τις παραδώσει σε μια εταιρία προστασίας ζώων για να τις εμβολιάσουν και να τις φροντίσουν.
Εκεί αποκαλύφθηκε πως οι δύο γάτες ήταν αδέρφια και πως η μια από τις δύο ήταν σχεδόν τυφλή. Γι’ αυτό και η άλλη την οδηγούσε!
Οι δυο γάτες έζησαν την υπόλοιπη ζωή τους σ’ ένα προστατευμένο χώρο, αφοσιωμένες για πάντα η μία στην άλλη.

(Από το περιοδικό "Ερευνητές", της Καθημερινής)

 

                 επιστροφή στην αρχή της σελίδας