Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα αβάσταχτο μίσος ανάμεσα στους Παλαιστίνιους και του Ισραηλινούς. Τους διακατέχει φανατισμός και αντιπαλότητα, διότι οι διαμάχες και ο πόλεμος ανάμεσά τους δεν έχει ακόμα τελειώσει.

Το γεγονός ότι αυτοί οι δύο λαοί βρίσκονται σε μακροχρόνια σύρραξη δεν εμπόδισε τη δημιουργία ενός «ιδιαίτερου» σχολείου το 1980. Το σχολείο αυτό βρίσκεται σε ένα χωριό του Ισραήλ το οποίο ιδρύθηκε από τον Μπρούνο Χουσάρ και στο οποίο εξήντα οικογένειες αραβικές και εβραϊκές ορίζουν μόνες τους τη ζωή τους.
Το όνομά του "Όαση της Ειρήνης" ή αλλιώς: Neve Shalom στα εβραϊκά ή Wahat al-Salam στα αραβικά.

Στην όαση της Ειρήνης απασχολούνται, εκτός από τους δασκάλους, και αρκετοί εθελοντές από πολλά μέρη του κόσμου.

Κάθε χρόνο γράφονται περισσότερα από 300 παιδιά (από 3 μηνών μέχρι 12 ετών!).
Εκεί τα παιδιά μαθαίνουν δύο γλώσσες, δύο θρησκείες ενώ διδάσκονται οι ιστορίες και των δύο λαών. Το σχολείο διαθέτει ξενοδοχείο, αίθουσα συνεδριάσεων και εστιατόρια, χώρο προσευχής και για τις δύο θρησκείες υπό την επονομασία «Οίκος της σιωπής», και Κέντρο Τεχνών και Πολιτισμού όπου φιλοξενούνται και οι δύο κουλτούρες.

Οι μαθητές, παράλληλα με τα μαθήματα, ασχολούνται με την μουσική, την ζωγραφική, το θέατρο και συμμετέχουν σε διάφορα παιχνίδια και εργαστήρια που έχουν σκοπό να τους διδάξουν την απέχθεια προς τον πόλεμο και την αγάπη προς την ειρήνη.

Το πειραματικό χωριό διοργανώνει διαρκώς σειρές σεμιναρίων και συζητήσεων για την αναγκαιότητα αρμονικής συμβίωσης των δύο λαών και συχνά αντιπροσωπείες από όλες τις μεριές του Ισραήλ, των αυτόνομων περιοχών, αλλά και από άλλες χώρες το επισκέπτονται για να δουν από κοντά το πείραμα, που διαλύει κάθε έννοια εθνικής μισαλλοδοξίας και μίσους.

Έτσι, λοιπόν, σε μια περιοχή που φλέγεται από τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία, μια σπουδαία προσπάθεια δασκάλων και εθελοντών από όλο τον κόσμο μαθαίνει στα παιδιά να συνυπάρχουν σεβόμενοι ο ένας την διαφορετικότητα του άλλου και να ζουν αρμονικά χωρίς προστριβές και εντάσεις.

Η «Όαση της Ειρήνης», όμως, συναντάει και αρκετά εμπόδια στον δρόμο της.
Σύμφωνα με τον δήμαρχό της (γενικό γραμματέα τον ονομάζουν), Ανουάρ Νταούντ, παρ' όλα τα διαβήματα και τις διαμαρτυρίες πολλών χρόνων, το ισραηλινό κράτος (μέχρι πριν λίγα χρόνια τουλάχιστον) αρνιόταν να αναγνωρίσει το σχολείο του χωριού, προβάλλοντας σειρά εμποδίων στα παιδιά που ήθελαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Πολύ θα θέλαμε να μάθουμε ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην "Όαση της Ειρήνης".
 

πηγές: βιβλίο Γλώσσας ΣΤ΄Δημοτικού,
          περιοδ. Ερευνητές 16/9/2001,
          εφημ. Ριζοσπάστης 4/11/2000